Zaterdag 11 juli schoonmaakactie op de SS Trevier met MS Pluvier

Door: Ernst de Vries
Iedereen was op tijd. Parkeerruimte te over op dit tijdstip. En: vooralsnog aardig weer. Een goed begin van de duikdag. Met twee bemanningsleden en zes duikers vertrok de Pluvier rond kwart over zeven uit de Scheveningse haven. Doel was het wrak van de SS Trevier, voorheen bekend als de Rode Poon, een vrachtschip onder Belgische vlag dat in de Eerste Wereldoorlog door een U-boot getorpedeerd is.Een tochtje van ongeveer drie uur naar die locatie. Eenmaal daar aangekomen scheen de zon volop. Na wat zoeken en keren gooit de Pluvier het anker uit op het lage wrakdeel. De stroming was er echter nog niet uit. Dus kalmpjes klaarmaken. Dit is het plan: Rogier doet het hogere deel van het wrak op zijn Vespa, de rest zoekt lood op het lage wrakdeel. Samen met Joost gaan we als laatste buddypaar te water. Langs de ankerketting starten we naar beneden. Dan bemerk ik dat ik mijn kabellamp niet in m’n hand heb. Wat is in hemelsnaam het onderwaterteken voor licht/lamp? Ik probeer diverse best leuke gebaren, wijs naar de batterijhouder en kabel en nadat ik op Joost z’n flitser heb gewezen, doet mijn vage boodschap bij hem alsnog een lichtje aan. Beneden doemt het wrak voor ons op. Het zicht is boven verwachting goed. Bijna zonnig zelfs! Het lage deel ziet eruit als een platgeslagen scheepswand met hier een daar iets dat naar boven uitsteekt. Het lood zoeken we dus in de kieren en gaten van de resten van deze meer dan honderd jaar oude schuit. Er zitten een paar enorme kreeften op die zich niet veel aantrekken van ons bezoek (“heb je hun weer”). Ook glijden er op gepaste afstand enkele kabeljauwen voorbij. En dan vergeet ik bijna nog de vele steenbolken, vette noordzeekrabben, zwemkrabben, heremietkrabben en wat er verder nog allemaal aan krabben en kleine visjes te bedenken is. Behalve de scheepshuid zijn ook echt niet te missen de twee enorme stoomketels en een groot sigaarvormig ijzeren ding dat, zo begreep ik later aan dek, de condensor is geweest. De tijd ging wel erg snel voorbij. Het is weer wennen aan de Noordzeeduiken met hun vrij strakke emmerprofiel. Deze duik leverde ongeveer dertig kilo vislood op, met wat plastic en andere onvermijdelijke rommel. Op de terugweg vielen ons nog de zeker vier enorme cruiseschepen op die ten noordwesten van Den Haag op betere tijden liggen te wachten, samen met vele vrachtschepen. Met een vermoeid en tevens voldaan gevoel vertrok ik naar huis (ben goed aangekomen).

Zondag 12 juli schoonmaakactie op de Klipper en Cressy met de Aquila

Door: Klaudie Bartelink
Vol goede moed vertrekt ons duikteam zondagochtend vroeg richting Klipper. Het is nog flink doorvaren, want we hebben de stroming tegen. Wel is de zee spiegelglad. Af en toe steekt een zeehond z’n kop boven water uit en ook een aantal bruinvissen laat heel even z’n vin zien. Honderden schilden van zeekatten drijven in zee. Een teken dat de paringstijd in de Oosterschelde over is. De vrouwtjes zwemmen na de eierafzetting naar de Noordzee en sterven hier massaal. Enfin, voor dit tafereel zijn we vandaag niet gekomen. Dit is een Duik De Noordzee Schoon schoonmaakdag, dus we moeten ons gaan voorbereiden op de duik. We zijn laat en als we het water in springen, is de kentering voorbij en begint het water alweer te stromen. Maar, dit is niet de enige uitdaging. We zitten midden in de algenbloei, de derde alweer dit seizoen. Het lijkt alsof we tegen schemering in een flinke sneeuwbui zijn beland. Het kost me dan ook moeite om een fatsoenlijke foto’s te maken. Op de tast gaan de duikers te werk. Ik zie handen vol vislood en ook spooknetten in zakken verdwijnen. Het is voor de laatste duikers nog een hele klus om het zware gewicht inclusief anker met een hefballon naar boven te schieten.

Voor de tweede duik rekenen we ons rijk. We gaan naar de kruisers waar het zicht gemiddeld door het jaar heen gezien 10 meter is. Het is bovendien hoog water wat betekent vers water uit het noorden. Maar, helaas mocht het niet zo zijn. Hier was het doorzicht ongeveer een meter. Er is vaak geen peil op te trekken! Ik troost me met de gedachten dat dit allemaal nutriënten zijn, die hopelijk binnenkort zorgen voor grote scholen vis.

Maandag 13 juli schoonmaakactie op het Pispottenwrak en de Aboukir met de Aquila

Door: Ben Stiefelhagen

Het derde duikteam stapt aan boord. Eerst is het Pispottenwrak aan de beurt die de naam mee heeft om flink gekuist te worden. Gelukkig hebben de duikers beter zicht dan het duikteam van gisteren. We halen dan ook weer het nodige lood en netten eruit. Het weer is nog steeds geweldig en ik prijs mezelf gelukkig dat we de Noordzee 3 dagen achter elkaar hebben weten te temmen. En weer een mooi resultaat: 5 schonere wrakken, 50 kg lood uit zee, 2 visbakken spooknetten die geen slachtoffers meer kunnen maken en 6 nieuwe supportduikers opgeleid.