Blog van Peter van Ling & Rob Verboom

Een groot mysterie op de bodem van de zee. Een wraknummer en als je geluk hebt een sonar scan. Wrakken worden vaak gevonden door een visser, wanneer deze vast komt te zitten met zijn net. De coördinaten worden aan bekende wrakduikers doorgegeven en dan is er een wedstrijd, wie kan als eerste de naam van het wrak achterhalen? De scheepsbel is de ultieme vondst, met de naam van het wrak erop. De bouwers plaat is de tweede zekere manier om zeker te zijn wie het schip gebouwd heeft. Maar in de praktijk zijn deze vondsten voor een (amateur) archeoloog slechts een droom. Meestal zijn de aanwijzingen om een wrak te kunnen identificeren onduidelijk of niet meer aanwezig.

Je begint met de lengte en breedte maten, is er een stoomketel? Zijn er naast een stoomketel ook nog masten aanwezig? Is de schroef van ijzer of van brons? Ligt er lading aan boord? Scheepsonderdelen zoals een patrijspoort of een klep kunnen een stempel hebben van de maker. Niet de ultieme aanwijzing, maar wel een indicatie in welk land het schip is gebouwd.

Nadat een vondst veilig naar boven is gehaald begint het echte werk. Zorgvuldig conserveren, schoonmaken en onderzoeken kan vele weken in beslag nemen. Literatuuronderzoek kan van een potscherf de oorsprong geven. In relatie met waar de vondst in het wrak is gevonden kan je afleiden of het lading was of in gebruik was door de bemanning. Eén grote puzzel, en helaas bijna niet in één duik op te lossen.

Maar de expeditie moet door, een duik op het onbekende wrak wordt opgevolgd door een duik op een wrak van een productieplatform waarvan zelfs foto’s van de ramp beschikbaar zijn. Onder water geniet je van de mooi begroeide constructie en het vele leven, maar je denkt terug aan het onbekende wrak en de mogelijke oorzaak van de scheepsramp en het menselijke leed dat er heeft plaatsgevonden en of er nog aanwijzingen te vinden zijn die ons kunnen helpen het wrak een naam te geven.

Inmiddels zijn we al 6 dagen onder weg en hebben op veel bekende en vier onbekende wrakken gedoken. Voor wrakduikers als ons, met interesse in de archeologie een waar genot. We laten de wrakken met rust en hopen er volgend jaar weer onderzoek op te mogen doen.