Een blog van Robertino Mulder

Gelukkig het is al weer 1 januari. Het bestuur heeft besloten dat we ook dit jaar de expeditie gaan doen in juni. Nu kunnen we werken aan verbeterpunten waar we de afgelopen expeditie tegenaan zijn gelopen om de veiligheid en werkzaamheden te vereenvoudigen.

Na de laatste expeditie heb ik regelmatig met de Arjan van der Ven en Mark van Bronswijk overleg gevoerd over wat we aanschaffen en  hoe we het in elkaar gaan zetten. We kopen een meter om ervoor te zorgen dat we tijdens het vullen nog beter de luchtkwaliteit kunnen controleren en er wordt nagedacht over hoe we de stageflessen handig kunnen vullen en opbergen.

3 januari hoor ik dat er brand was op het expeditie schip. Dat was wel even schrikken. Na een belletje met Pim, de eigenaar van het schip, blijkt het om het materiaalhok te gaan. Een groot deel van de benodigde materialen is verloren, waaronder al het duikmateriaal van Pim.

Tot de expeditie zijn we druk bezig om ervoor te zorgen dat alles weer voor elkaar is. Drie weken voor vertrek blijkt dat de grote compressor geen servicebeurt kan krijgen om dat niet alle benodigde materialen op tijd geleverd kunnen worden. Dus wordt er besloten om gebruik te maken van de reservecompressor. Tevens wordt er nog een extra compressor aan boord gezet. Gelukkig, dat probleem is dan opgelost.

Een week voor de expeditie

Het blijft spannend of alles gerepareerd is voor de vertrekdatum omdat Pim nog niet klaar is met de verzekering. Gelukkig komt de taxateur maandag voor expeditie langs en wordt het materiaalhok vrijgegeven voor de expeditie. Dinsdag rij ik naar Antwerpen om ervoor te zorgen dat twee compressoren worden aangesloten. Terwijl ik bezig ben met het uitladen van mijn bus, vliegen er allemaal verbrande materialen in de container. Nadat Pim meerdere ritten naar de winkel heeft gemaakt om de missende materialen te kopen, heb ik aan het einde van de dag de compressoren aangesloten. Ik lijk zwarte piet wel!

De dag van vertrek

Na mijn eerste kopje koffie kijk ik op mijn tablet of het schip al in de haven ligt. Tot mijn verbazing zie ik dat het schip nog op de ankerplaats ligt voor de haven. Pim had al om 01:00 in de haven moeten zijn. Ik bel expeditieleider Ben en hoor dat het schip bij het binnenvaren is vastgelopen. Nu kan het schip pas om 14u naar binnen. Dan is het vloed en staat het water hoog genoeg. Zo, daar gaat mijn planning voor vandaag. Het wordt nog even hard doorwerken om alles af te krijgen voordat de andere expeditieleden aan boord stappen. Tja, het lukt dan ook niet helemaal maar het mag de pret niet drukken. Arjan en ik zijn nog bezig tot in de late uurtjes en dan denk je alles gehad te hebben. De compressoren zijn getest en gemeten. Echter bij de eerst vulronde wil van één van de mengpanelen de relais niet aanslaan. Hierdoor wordt er geen extra zuurstof toegevoegd aan de lucht. Gelukkig hebben we twee compressoren aan boord dus er kan gevuld worden. Om 2 uur rol ik eindelijk mijn kooi in en denk: “O jee, het wordt weer zo expeditie…..”

Nu na 10 dagen zorgen dat de duikers volle flessen om de geplande duiken te kunnen maken, is het me alles meegevallen en is het niet “zo’n expeditie” geworden, dankzij vulbuddy’s Arjan van der Ven en Derko Mulder, eigenlijk is alles redelijk op rolletjes gelopen. Heren bedank daarvoor.