Een blog van Willem Heijdeman

Wij, van de kaste der supportduikers, kijken altijd met beetje smalend naar de fysieke prestaties van fotografen en filmers. Toegegeven, artistiek overklassen ze ons en hebben we niets in te brengen: veel verder dan een stuk oud net in de vorm van een tafelkleed snijden reikt onze creativiteit niet. Nee, dan de woeste fysieke inspanningen die de supportduikers moeten etaleren om hun werk te doen. Tornado’s van stof cirkelen naar de oppervlakte als de roedel een net tegenkomt dat afgedreven is van het moederschip. Het net wordt verscheurt en in stukken mee terug naar het nest genomen. Als het gaat om fysieke inspanning zijn de supportduikers het alfaduikertje van de roedel.

Soms wordt je als supportduiker echter noodgedwongen, dwars tegen je jachtinstincten in, meegestuurd met één van die creatieve geesten. Dat voelt soms een beetje als zo’n man in een zwart pak, zonnebril en zo’n ding in je oor met een kruldraadje, pratend tegen zijn polshorloge terwijl ze speurend om zich heen kijken om te zorgen dat de hoogwaardigheidsbekleder niets overkomt. Om in termen van ons huidige gastland te blijven zou zo’n duik “a walk in the park” zijn.

Vorige expeditie werd ik ook een aantal keren met onze fotografen op pad gestuurd. Lekker relaxt een beetje ronddobberen met af en toe een schuin oog op de artiesten. Wat kan mij gebeuren als afgetrainde supportduiker? De waarheid sloeg in als een bom. Inderdaad kunnen ze tien minuten kunst liggen te scheppen bij een mooie tafereeltje maar zijn ze klaar en zien ze verderop iets anders dat framing verdient dan schieten ze erop eens vandoor als een pijl uit de boog. WTF? Hijgend in mijn automaat vecht ik me terug om, nadat ik de afstand overbrugt heb, zo casual mogelijk naar de fotograaf te kijken of er niets gebeurd is. De snelheid waarmee de anders zo relaxte mannen zich over het wrak verplaatsen kan slechts een conclusie opleveren: hier moet doping in het spel moet zijn!

Kortom, fotografen da’s veel te hard werken, tijd om eens met een filmer op pad te gaan. Om de beelden een beetje op te leuken hebben die namelijk een project bedacht voor een herintroductie, namelijk de herintroductie van rood licht. Dat wordt namelijk door het water eruit gefilterd en zorgt ervoor dat alle beelden een blauw\groene waas krijgen. Een frame met een aantal videolampen moet daarin verandering brengen. Zo’n duikje met een framepje bijlichten? Wederom een wandelingetje door het park.

Ik ga op pad met filmer Peter Rodijnen, wereldberoemd in Nederland. Beneden schakel ik de lampen in en positioneer ik me boven hem. Onder me zie ik dat Peter, de camera op zichzelf richt, in de lens kijkt en vriendelijk naar de kijkers thuis zwaait. Zelf zegt hij hierover dat het is om zweefvuil van de lens weg te wassen maar ik verdenk hem ervan dat hij zelf ook wel eens in beeld wil… Tijd om op pad te gaan. Hij heeft een camera bij zich die qua omvang meer op een kleine onderzeeër lijkt… Ben ik blij dat ik daar niet mee hoeft te zeulen! Toch duurt het niet lang voor ik ontdek dat mijn carrièremove mij ook deze keer zwaar gaat vallen. Met een bijna koninklijk wuifje geeft Peter aan wat hij wil gaan filmen. Ik hang als de UFO uit de film “4th of July” boven hem. Lekker is dat, hij ligt lekker in luwte van het wrak terwijl ik daar twee meter boven in de volle stroming hang te klapperen… Op zijn monitor zie ik wat hij filmt: monsterlijk grote dodemansduimen, prachtige oranje en wit, staan in dichte bossen op een richel van het wrak. Het beeld is prachtig. Dit is de Noordzee waar ik van hou met een schoonheid die zijns gelijken niet kent. Wrakken volledig begroeid waar tussen enorme noordzeekrabben en kreeften rondscharrelen. Kliplipvissen schieten tussen de wrakdelen door, op het zand naast het wrak liggen prachtige pitvissen, een lange lijst van mooie natuur paradeert voorbij.

Als al die fotografen en filmers nou doorgaan deze prachtige wereld in beeld te brengen om zoveel mogelijk landrotten uit hun onwetendheid wakker te schudden, beloof ik dat mijn benen uit mijn reet blijf vinnen om daar een klein beetje bij te helpen!