Het meest noordelijke puntje van Nederland op zee? Op de zeekaart heet het Doggers Tail End. En op diezelfde kaart is te zien dat er best wat wrakken liggen. Maar ze hebben in de regel geen naam, slechts een nummer. Het is compleet onduidelijk wat er precies op de bodem ligt. Dat maakt het natuurlijk hartstikke geinig om op zo’n onbekend object een duikje te wagen. Wat komen we tegen? Oorlogsschip of vissersboot? Hout of staal? Aan boord hebben [...]
Woensdagochtend, we zitten in het uiterste noorden van de Doggersbank. Recht boven wrak nummer 6069 om precies te zijn: een oud vissersscheepje met een dieselmotor dat op een prachtige diepte (27 meter) in het zand ligt. Perfect voor de biologen, die een broertje dood hebben aan heel diep en aan duiken met trimix. Diep betekent een stage met decogas meeslepen en korte bodemtijden maken: dan kunnen ze niet zo veel dieren vangen, foto’s maken, ontdekkingen doen. En dat vinden [...]
Maandagochtend vroeg gingen we op de Gressholm duiken. Een klein vrachtschip dat ergens in de jaren twintig van de vorige eeuw is gezonken. Maar terwijl bijna iedereen de avond ervoor al in bed lag, hakte Harold samen met de kapitein een moeilijke knoop door: geen wrak te vinden, de duikers moesten maar een keer op het zand. Zo stoomde de Cdt. Fourcault op naar een ondiepte van dertig meter op de Klaverbank. Het gebeurt wel vaker hier aan boord. [...]
Vanaf vandaag zou het tij gaan keren. We hebben twee dagen met veel wind, regen en golven achter de rug en gisteravond kwam Ben met goed bericht. De wind gaat liggen en daarmee wordt de zee vlak en bovendien is het dood tij. We hebben de hele dag gevaren om ’s avonds op de Doggersbank aan te komen en het plan was om deze morgen te gaan duiken op de Jeannette Kristina. Vorig jaar heeft Klaudie haar mooiste kabeljauwbeelden [...]
Heel gezellig zag het er niet uit, zondagochtend. Slagregens en hoge golven. We misten de eerste duik op de Russische onderzeeër. En ook de tweede kentering sloegen we over: hondenweer. Dan zit er maar één ding op: een stukje gaan varen, zodat we in elk geval dichter bij de Doggersbank komen. De wrakduikers keken the Avengers op het grote scherm. En de biologen? Die lagen op bed. Behalve Arjan Gittenberger: hij zat in het biologenhok te rommelen. Dat hok [...]
We zitten op zee. Rollen en stampen, het is vasthouden bij elke stap. De briefing, in de grote leefruimte, is niet bij iedereen goed gevallen. Een paar expeditieleden vertrokken nogal wit naar boven, even een frisse neus halen. Het was een klus om alles in Scheveningen aan boord te krijgen. Meer dan twintig zuurstofflessen en twaalf heliumflessen. Kapitein Pim heeft er speciaal een vrachtwagentje voor laten komen met een kraan. Verder tientallen dubbelsets en stages, dikke scooters, stapels kisten [...]
We zijn nog niet op zee. Het Hollandse weer – het lijkt wel alsof de zomers steeds slechter worden – gooit roet in het eten. Buiten staan er golven van meer dan twee meter. Voor kapitein Pim en expeditieleider Ben reden om het vertrek van Expeditie Doggersbank 2012 een dagje uit te stellen. Voor zulke golven draai je na een week op zee je hand niet meer om. Maar het zijn geen perfecte omstandigheden om er even lekker in te komen, als het om [...]
De stand op Duikvaker van Bescherm een Wrak – waarin Duik de Noordzee schoon, Kust & Zee, Stichting De Noordzee en Sportvisserij Nederland samenwerken, kreeg hoog bezoek. Mr. Pieter van Vollenhoven liet zich op de eerste dag van de duikbeurs uitgebreid informeren over de toestand van de wrakken op de Noordzee.
Vandaag ging er wederom een Noordzee winterduik door, vanwege het kalme weer. ’s Morgens om zeven uur verzamelden we op de Aquila. We moesten een lang stuk uitvaren, op de planning stond het wrak wat de ‘Vaderdag’ wordt genoemd. Er is weinig bekend over dit ding. De zon kwam mooi oranjerood op boven Scheveningen, terwijl we al op zee waren. Het was een plezierige tocht, geen noemenswaardige deining, nauwelijks wind. Zoals gebruikelijk bestond het uitzicht uit diverse voor anker [...]
Er waren al enkele ‘winter Noordzeeduiken’ gepland, maar dit was de eerste die door ging. Voor het seizoen was het ongewoon zacht en mild weer, maar daardoor konden we wel uitvaren. De avond ervoor verzamelden we aan boord, de Aquila voer namelijk al om vijf uur in de ochtend uit. Tegen half acht kwam de zon bloedrood op aan de horizon boven, verder lagen er in de andere verten grote tankers voor anker en er stonden boortorens. We hoefden nog [...]